Zichtbaar zijn

In de knoop = uit de put

Je hebt zojuist je oude verhaal losgelaten.
Daarmee koos je ervoor jouw jongere jij te redden van zelfverlating, beknelling, kritiek, straf.

Je voelde je emotie, en je zat ermee in de knoop. Maar je bleef en dat is moedig.

Dat is het ontwarren van de pijn.
Elke knoop, hoe onbelangrijk en lelijk die ook voelt, is een symbool van jouw moed.

Wat als het voelen van die emotie juist de sleutel is? Wat als het de manier is om de knoop te ontwarren? Om uit de put te kruipen?

De knoop die je mee naar huis neemt, is een herinnering aan dit moment. Aan het voelen. Aan de (eerste?) stap richting warmte voor jezelf.

"Hee, jou ken ik! Jij bent in de Put geweest...

Jij droeg dat zware, donkere gevoel op je schouders."

Je durfde te kijken, te voelen, te delen.
Je daalde af, diep de Put in —
die plek waar schaduwen fluisteren en oude versies van jezelf nog wachten.

Daar, in dat halfduister,
zag je het kind weer:
je innerlijke kind, niet verdwenen maar verstild. Klein. Kwetsbaar.
Onverzettelijk dapper.

En toch ging je verder.
Niet rennend, niet vluchttend, maar aanwezig. En ik liep met je mee, mijn lantaarn hoog, een klein cirkeltje licht dat nét genoeg was om de volgende stap zichtbaar te maken.

Tot je eindelijk de Voorraadkast instapte:
die onverwachte plek waar helderheid woont, waar warmte aan de planken hangt als ingemaakt zomerlicht,
waar je ademt en merkt:
ik ben niet meer alleen in het donker.

Daarom kreeg je jouw knoop.
Niet als last om meteen weg te gooien, maar als talisman.
Een stille herinnering dat elke draad die ooit strak om je hart trok,
nu onderdeel is van jouw wijsheid.
Wijsheid die niet van buiten komt —
maar al die tijd in jou lag te wachten,
geduldig als een ster in een donker nachtdeken.

En nu:
je draagt het kind.
En het draagt jou.

Wat doe je nu?

Je hebt drie keuzes:

Bewaar de knoop als talisman van je innerlijke moed

Verstop de knoop voor een ander om te vinden

Geef de knoop door aan iemand die het nodig heeft om gezien te worden

Laat in alle gevallen het kaartje aan de knoop zitten.
Het is jouw verhaal dat zich doorgeeft.

Deel jouw verhaal

Misschien wil je nog dieper duiken.
Misschien zit er nog een verhaal of emotie in je die gezien wil worden.

Mail het naar ons. Henri zal altijd reageren.

Wat kun je dan vertellen?
Bijvoorbeeld:

"Ik ben verdrietig dat mijn ouders gescheiden zijn.
Nu weet ik soms niet wat ik moet doen met al die gevoelens
en wil ik me verstoppen."

Of vertel je levensverhaal. Daar houdt Henri het meest van.

Als je wilt, mag je hier horen.

Als je ons jouw verhaal inclusief foto van jezelf en jouw knoop mailt, en wij het (anoniem) mogen delen in de Put,
zullen we jou vereeuwigen als een van de eerste inwoners van de Voorraadkast.

In de Voorraadkast leven allerlei bosdieren.
Hun verhalen zijn al geschreven.
Maar er zijn nog veel meer verhalen te schrijven.
En bosdieren te tekenen.

We transformeren jou in een bosdier van de Voorraadkast.
Handgetekend en door ons samen geschreven, zoals Henri zelf.

Inwoners

Deze wezens leven al in de Voorraadkast.

Leana

ELFJE

Henri

mol

Fergus

VOS

Daisy

EEND